MARCUS AURELIUS – Filozof İmparator

Marcus Aurelius Antoninus Augustus M.S.121- 180 yılları arasında yaşamıştır. 161 – 180 yılları arasında Roma İmparatoru olmuştur. 96 – 180 yılları arasında görev yapan Beş İyi İmparator’dan sonuncusudur ve aynı zamanda en önemli Stoacı filozoflardan biri olarak sayılır. Adını ilk olarak Asya’da yeniden güçlenmeye başlayan Pers İmparatorluğu’na karşı ve limes Germanicus (German sınırı) boyunca Germen kabilelerle yaptığı savaşlar ve ardından Tuna nehrini aşmasıyla duyurur.
Marcus Aurelius’a ait “Kendime Düşünceler” adlı felsefi eser 170–180 yılları arasında savaştayken yazılmıştır. Yunan ve Latin retorikleri üzerine bitmek bilmeyen alıştırmalar yapan Marcus Aurelius, daha sonra Epictetus’un Diatribai (“Söylemler”)’inin aşığı ve Stoa Okulu’nun önemli bir ahlakçı filozofu olmuştur. Marcus Aurelius, 17 Mart 180 tarihinde Viyana’da ölmüş, onun anısına Roma’da Marcus Aurelius Sütunu dikilmiştir.
Roma imparatoru olarak yaşadığı dönemde onun tek amacı halkının mutluluğu olmuştur. Marcus Aurelius’un dönemi, yöneticilik ve iktidarın bilinen tarihi içinde sıra dışı bir dönem olma özelliğini korur. Marcus Aurelius, Roma imparatoru sıfatıyla dünyadaki en güçlü insan olmuştur. Bununla birlikte onun yaşamını, para, mal, mülk, ünvan tutkusu değil; erdem, adalet ve barışa duyduğu özlem yönlendirmiştir.
Ona göre; bir insanın yaşamı boyunca amacı; gerçek mutluluğa ulaşmak,  içsel özgürlüğü elde etmek, arzularının kölesi olmaktan kaçınmak, kendi kendine yetmek ve bağımsız olabilmektir. Bir Stoacı filozof olarak, tüm insanların kardeşliğine inanmıştır. Kendisine verilen bu büyük görevin gerektirdiği sorumluluk ve yükümlülüklerin bilincine, felsefe aracılığı ile varmıştır. İmparator olarak sahip olduğu gücü, ciddi bir görev bilinci içinde kullanmış ve tutkularının kendisini yönetmesine izin vermemiştir.